Czarownice na stos, czyli średniowieczny stosunek do magii - Część I

 Dziś krótko i ogólnie oraz nieco chaotycznie, bo jest to (jak już pewnie zauważyliście) część I, co znaczy, że będzie takich postów więcej.
 Dla mnie magia jest bardzo trudnym i rozległym tematem... Mam do tego neutralne podejście; sama nie wiem czy wierzyć w czary, czy nie. Możliwe, że kiedyś istniały, możliwe, że istnieją do dzisiaj, a możliwe, iż nie istniały w ogóle.
 Dlaczego wybrałam tytuł: "Czarownice na stos..."? Bo zazwyczaj czarownice w średniowieczu (i nie tylko) kojarzą się z paleniem na stosie, oczywiście było więcej takich kar, lecz tu się nie będę za bardzo rozpisywać, gdyż przeczytacie o tym w następnym poście "z tej serii".

– Czary towarzyszyły nam od zawsze. Przez wieki były powszechną praktyką. Od początku ludzkości ktoś, gdzieś czarował i zapewne do dziś czaruje – zapewnia Tomasz Wiślicz z Instytutu Historycznego UW i Instytutu Polskiej Akademii Nauk.

 Jak już zapewne wiecie, w średniowieczu często osądzano kobiety o czary. Były to zazwyczaj staruszki zajmujące się zielarstwem, ubogie chłopki, żebraczki itp. Dlaczego je osądzano? Bardzo często chodziło o sprzeczki pomiędzy sąsiadami, ale bywało również tak, iż oskarżano kogoś bez większego powodu, gdyż ta osoba np. "przeszkadzała" mieszkańcom czy rodzinie.

Magię dzielimy na białą i czarną.
Biała magia - wykorzystywana do dobrych celów lub przynajmniej niewyrządzające nikomu szkody.
Czarna magia -  stosowana w złych intencjach lub opartych na wierze w możliwość odwoływania się do złej części sił demonicznych.

Źródła: polskieradio.pl

pl.wikipedia.org